Gezien de titel verwacht je misschien weer een boek over katten. Maar nee hoor! De oude vrouw en de katten gaat over een oude vrouw die worstelt met vraagstukken rondom ouder worden. Dieren spelen wel een rol, maar niet als personage. Hoe zit dat? Het thema van het boek is ouderdom. In het boek volg je een ‘oude’ vrouw en haar kinderen die worstelen met belangrijke vragen. Hoe word je op een waardige manier oud? Wat laat je achter van het leven en hoe gaan je kinderen om met jouw naderende einde? En ook het thema dieren komt aan bod. Hoe gaan we als mensen om met dieren? Kunnen dieren net als mensen voelen? En hoe moeten we dieren dan behandelen?

In dit boek van de Nobelprijswinnaar J.M. Coetzee volg je de schrijfster Elizabeth Costello (alter ego van de schrijver van het boek!). Als eigenwijze vrouw woont ze op zichzelf en vangt ze straatkatten op in haar huis. Ze vindt dat ze het prima redt, terwijl haar kinderen zich wel zorgen maken om haar. Ze zijn bang dat ze niet voor zichzelf kan blijven zorgen. Dat het een keer mis zal gaan. Daarnaast denken ze ook na over de rest van het leven van hun moeder. Zal ze nog schrijven of is ze definitief gestopt met het uitgeven van haar werk?

De schrijfstijl van het boek is goed! Een teken hiervan is dat het leest als een trein. Ondanks dat er veel gedachtes worden beschreven en er weinig ‘actie’ is. Wat het boek lastig maakt is dat het verhaal niet chronologisch is geschreven. Het is soms even zoeken waar de personages precies zijn in het verhaal. Zowel qua locatie als qua tijd.

Ik vond het een mooi boek dat je aan het denken zet over ouderdom en over onze band met dieren. Ik had zelf door de titel iets meer katten verwacht ;), maar het was zeker een fijne leeservaring.

Meer lezen over katten? Ik schreef er een aparte post over: 6x boeken met katten 🙂