Veel mensen ervaren angst door het nieuws over klimaatverandering. Rapporten met beangstigende cijfers vliegen je om de oren. De angst dat het tij niet op tijd gekeerd kan worden wordt dan groot. Ik denk dan liever niet meer na over de verre toekomst.. Maar volgens dit boek is dat niet noodzakelijk. Niet omdat de cijfers niet ernstig zijn, maar omdat er manieren zijn om de hoop te herstellen. Door zelf weer te durven hopen, zie je sneller de grote beweging die al op gang is gezet om het klimaat te redden.
Het boek vertelt over een programma met meerdere stappen. Deze stappen helpen je om actieve hoop te krijgen. Deze hoop laat je niet alleen dagdromen, maar zet je ook aan tot positieve actie. Iets wat de wereld hard nodig heeft. Een voorbeeld van een van de stappen is dat je weer dankbaarheid voelt voor de wereld. Vervolgens is er ook ruimte voor rouw om wat er verloren is. Maar ook het vormen van een gemeenschap en het visualiseren van een goede toekomst hoort bij het proces. Het boek las soms een beetje stroef, maar meestal werd er goed afgewisseld tussen theorie en voorbeelden.
Bij elke stap in het boek zitten verschillende oefeningen. Zo laat je de aarde een brief naar je schrijven met haar hulpvraag en schrijf je voor jezelf op waar je dankbaar voor bent en waar je kracht van krijgt. Zo kom je uit een negatieve spiraal.
Eerst was ik wat sceptisch over het boek. Het probleem is zo groot dat het zinloos voelt om het alleen maar te hebben over rouw, hoop en dankbaarheid. Maar tijdens het lezen van dit boek zag ik in dat ik mínder doe voor het klimaat wanneer ik pessimistisch ben. Ook ik val soms in een ‘het heeft toch geen zin’-gedachtegang. En daar probeert Joanna Macy je juist uit te halen! Het boek is dus echt een must voor iedereen die pessimistisch kijkt naar de toekomst, maar die zich wel in wil zetten voor een leefbare aarde.
Wil je mij blijven volgen op sociale media? Je kunt me hier vinden:
Met deze blogs wil ik mezelf uitdagen om boeken te lezen uit of over verschillende landen en werelddelen. En ik deel de boeken graag met je! Zodat ook jij via boeken over de wereld kunt reizen. Ik merk dat ik hiervoor vooral boeken las die zich afspelen in de Verenigde Staten of in Nederland. En het leek me dus een goed plan dit uit te breiden. Nu ik meerdere boeken over andere delen van de wereld heb gelezen, merk ik hoe weinig ik weet van sommige landen… Gelukkig ben ik hier dan ook nog lang niet mee klaar en is er nog veel om te ontdekken.
Gebed voor de vermisten – Jennifer Clement Thema’s: migratie, ontvoering, vrouw-zijn
Ladydi groeit op in een klein dorpje in Mexico midden tussen drugsbendes met drugsbaronnen. Veel mannen zijn geëmigreerd naar de VS, zo ook de vader van Ladydi. In deze streek is het daardoor ‘normaal’ dat meisjes ontvoerd worden door drugsbaronnen en regelmatig verdwijnen.
Het boek is heel rauw geschreven. De schrijfstijl is niet poëtisch en recht voor z’n raap. Het boek leest hierdoor vlot. Maar veel mooie of bijzondere zinnen kwam ik niet tegen. De hoofdpersoon, Ladydi, toont weinig zwaktes. Hierdoor blijft ze wat afstandelijk. Toch grijpt het verhaal je heel erg aan. Het erge van dit boek is dan ook dat het gebaseerd is op feiten. Het verhaal is niet helemaal waargebeurd, maar de verdwijningen komen veel voor in deze dorpen.
Ik vind dat dit een land en een thema is waar we vrij weinig over lezen. Zowel over de verdwijningen als de emigratie naar de Verenigde Staten vanuit Mexico. Het is ook een aanrader als je meer wilt weten over de situatie van vrouwen in Mexico.
The stray cats of Homs – Eva Nour Thema’s: oorlog, dictatuur, verlies
In dit boek neemt de schrijver je mee in het leven van een Syriër in de jaren 2008 tot 2014. Je leest over het regime van Assad, de militaire dienst en het begin van de Arabische Lente. Het boek neemt je mee langs de gruwelijke gevangenissen van het leger van Assad en door de gebombardeerde stad Homs. Maar het gaat ook over liefde, vriendschap en familie. Met name hoe dit beïnvloed wordt door een oorlog. Ook zie je hoe groot het doorzettingsvermogen van een mens kan zijn. De zwerfkatten van de stad zijn een rode draad door het verhaal, maar spelen geen grote rol. Zij zijn vooral symbolisch: de menselijkheid is nog niet weg als er na een bombardement toch kittens gevoed worden met restjes yoghurt.
Het boek laat zien hoe verwoestend een dictatuur is en hoe gruwelijk bombardementen zijn. Soms deel je het beklemmende gevoel met hoofdpersoon Sami. Het gevoel alsof je elk moment opgehaald kunt worden door de geheime politie en zo ‘verdwijnt’. Ook zie je hoe lastig het is om uit je land te vluchten. Én waarom vluchten naar een buurland niet altijd een veilige optie is.
Dit boek leest als een trein en vertelt je het verhaal van een door oorlog geteisterd Syrië. De schrijver heeft het verhaal dankzij haar Syrische partner (‘Sami’, niet zijn echte naam) kunnen vertellen. Eva Nour is tevens niet haar echte naam, maar een pseudoniem. Ik kan je dit boek in ieder geval heel sterk aanraden als je meer wilt weten over de burgeroorlog in Syrië.
Despite all the rumours and stories, he hadn’t believed it until that moment: that this was the truth of their country, that you could kiss your girlfriend goodbye in the morning, go for a walk and that same evening be sitting handcuffed in a military vehicle on your way to a prison, the second one of the day.
Against the loveless world – Susan Abulhawa Thema’s: gevangenschap, verzet, (gebrek aan) liefde, prostitutie, vluchtelingen
Wauw, dit boek greep me zó aan. Ik belandde in een wereld waar ik bijzonder weinig van wist. Je volgt het leven van Nahr (dat ‘rivier’ betekent in het Arabisch). Ze moet meerdere malen vluchten in haar leven. Ze wordt geboren in Koeweit, maar is van oorsprong Palestijnse. Door haar leven te volgen, leer je ook veel over de geschiedenis van deze streek: over Koeweit, Jordanië en vooral over Palestina. Maar het raakte me vooral dat ze in één leven zo veel ellende tegenkomt. Ze werkt al jong in de prostitutie om haar gezin te onderhouden. En terwijl ze zo smacht naar echte liefde, komt ze vooral mannen tegen met slechte bedoelingen.
Het is een verhaal dat je sterk aan het denken zet. Over gevangenschap, modern kolonialisme en de grens tussen terrorisme en gewelddadig verzet. Ik vond het ook belangrijk om een keer een boek te lezen dat inzoomt op de geschiedenis van de Palestijnen, dus ik ben heel blij dat ik dit boek heb gelezen.
Meer lezen? Meld je aan voor de mailinglijst zodat je bij elk nieuw blog een herinnering ontvangt! 🙂
Benieuwd naar meer blogs over andere werelddelen en onbekendere landen? Eerder schreef ik over deze boeken:
Dit boek is een bijzonder boek waarin veel grote thema’s samenkomen: keuzes maken, zelfmoord en eenzaamheid spelen een grote rol in het boek. Deze thema’s zijn vervolgens in een creatief en fantasievol verhaal gegoten. Het boek is groots ontvangen en werd al snel heel populair. Ik was benieuwd of het boek écht zo fantastisch is, of dat het te veel ‘gehypet’ is.
‘Hier staat alles in waar je sinds je geboortedag ooit spijt van hebt gehad,’ zei mevrouw Elm en tikte met haar vinger op het omslag. ‘Je mag hem nu openslaan.’ Omdat het boek zo zwaar was ging ze in kleermakerszit op de stenen vloer zitten.
Nora doet na de zoveelste teleurstelling in haar leven een zelfmoordpoging. Ze komt terecht in een soort ‘tussenwereld’: de middernachtbibliotheek. Hier staan ontelbare boeken met voorbeelden van haar alternatieve levens waarin ze andere keuzes maakt. Wat als ze wel door was gegaan met zwemmen, of wat als ze wel in die band had blijven spelen? Ze mag alle levens een tijdje uitproberen. In welk leven wil ze voortaan blijven?
Het is een heel mooi boek over zingeving. Wat is belangrijk om het leven wél zin te geven, als je het leven niet meer ziet zitten? Ook vind ik het een troostend boek. Veel stukjes zijn herkenbaar, bijvoorbeeld over spijt of eenzaamheid. Sommige andere lezers hebben wat commentaar op het ‘cliché’-gehalte van sommige delen. Dat snap ik wel, maar tegelijkertijd vond ik het niet heel storend. Het maakte het vooral heel herkenbaar! Maar vind ik de hele hype terecht? Dat vind ik lastig te zeggen. Ik vond het zelf een mooi boek om te lezen, maar de boodschap van het boek is niet heel nieuw. Tegelijkertijd greep het verhaal en de hoofdpersoon me wel aan en vind ik de boodschap belangrijk en goed. Het is in ieder geval een aanrader als je meer wilt lezen over deze thema’s en op zoek bent naar een boek over grote levensvragen. 😊
Denkjij over zelfmoord? Praat erover met iemand die je vertrouwt. Of bel de hulplijn van 113 Zelfmoordpreventie, via telefoonnummer 113 of het gratis nummer 0800-0113. Ga voor behandeling van je psychische problemen naar je huisarts.
Stripboeken zijn een beetje het buitenbeentje van de literatuur. Veel mensen denken dan aan dunne stripboeken die in series komen, zoals Kuifje en Jan, Jans en de kinderen. Of aan manga. Maar er zijn ook een hoop literaire stripboeken. Soms zijn het stripboeken die gebaseerd zijn op een roman, maar vaak genoeg zijn het originele, eigen werken. Ik vind veel stripboeken dan ook echte kunstwerkjes! Je kunt er heerlijk in dwalen. Dankzij de tekst, maar ook door de bijzondere afbeeldingen die je op elke pagina prikkelen. Het is zonde dat ze zelden aangeraden worden door school of door andere literaire instanties, want een stripboek kan ook een opstapje zijn voor beginnende lezers. De combinatie van tekst en afbeeldingen maakt het makkelijker om je te concentreren. Daarnaast lees je het sneller uit, waardoor je eerder een succeservaring hebt.
Ik deel graag mijn meest favoriete stripboeken met je. Er zijn nog veel meer, maar dit is een kleine greep uit de grote collectie mooie stripboeken.
Wereldwijven 1 & 2- Pénélope Bagieu
Dit is een héél tof boek over wereldvrouwen: vrouwen die een belangrijke rol hebben gehad in de geschiedenis of die iets groots hebben gepresteerd. Je krijgt in korte verhaaltjes een portret van deze vrouwen. Zo kom je meer te weten over vijftien heel diverse vrouwen die, ondanks hun bijzondere verhaal, niet altijd even bekend zijn. Zo lees je over Agnodice, die ervoor zorgt dat er in 350 voor Christus vrouwelijke artsen mogen werken in Athene. Of over de rebelse zusjes Las Mariposas uit de Dominicaanse Republiek die in verzet gaan tegen de regering. Ze komen dus uit diverse landen en tijden.Het is een boek dat dankzij de afbeeldingen een nog krachtiger beeld geeft van deze vrouwen. Je bent er wel snel doorheen, maar gelukkig is er een deel één én twee. En van mij mag er snel ook nog een deel drie komen!
De twee levens van Penelope – Judith Vanistendael
Een ontroerend stripboek over Penelope: een arts die werkt in Aleppo tijdens de Syrische burgeroorlog. Ze probeert te schipperen tussen haar twee verschillende werelden. Terwijl haar dochter zich thuis druk maakt over haar toets op school, overlijdt een gewond meisje van dezelfde leeftijd in haar armen wanneer ze aan het werk is. Hoe kan ze deze twee levens combineren? Je ziet haar emotionele worsteling. Ook zie je hoe ze worstelt met haar familie. Soms krijgt ze het verwijt dat ze zich meer inzet voor onbekende mensen in Aleppo dan voor haar eigen kringetje. Een prachtig boek dat je aan het denken zet, met een schitterende en kunstzinnige tekenstijl.
Het achterhuis – Anne Frank
Het allermooiste stripboek dat ik ooit heb gelezen is toch wel de stripversie van Het dagboek van Anne Frank! Het klinkt misschien ingewikkeld: hoe maak je van een dagboek dat zich in één huis afspeelt een mooi stripboek? Nou, dat is goed gelukt! De tekeningen zijn onwijs mooi en de balans tussen tekst en beeld is goed gedaan. Er is genoeg ruimte overgehouden voor langere stukken tekst, waarin je de wat meer filosofische teksten uit haar dagboek kunt lezen. Hierdoor houdt het wel de diepgang van Annes dagboek. Tegelijkertijd word je door het beeld nog meer meegenomen in wat ze allemaal ervaart en meemaakt in Het achterhuis. Een aangrijpend en bijzonder boek!
Lees jij weleens stripboeken? En zo ja, heb je nog tips voor bijzondere, mooie en originele stripboeken? 😊
Meer blogs lezen over boeken en literatuur? Hier zijn drie tips voor andere posts:
Dit verhaal gaat over de vergeten mensen. Over mensen die niet geaccepteerd worden door de massa en altijd aan de rand moeten leven. Over levens die getekend zijn door pech en ongeluk. Een boek dat me bij de eerste pagina al aangreep. Een rode draad door het boek is de Begraafplaats der Vergetenen. Een begraafplaats speciaal voor de verstoten en verworpen inwoners van de stad die geen contact meer hebben met hun familie.
Deze begraafplaats bestaat echt en wordt nog steeds gebruikt. Tegenwoordig worden er veel anonieme, verdronken vluchtelingen begraven. Ze zijn dan niks meer dan een nummertje. Het boek speelt zich af in de jaren ’70. Maar ook nu staan er, misschien zelfs meer dan toen, mensen aan de rand van de samenleving. Met grote dromen en veel pech en ongeluk.
Maar de vroedvrouw dacht dat sommige baby’s simpelweg besloten om het leven niet eens te proberen, alsof ze al wisten wat voor ontberingen hun te wachten zouden staan, en ze die liever wilden vermijden. Waren dat lafaards, of waren ze zo wijs als de grote Salomon zelf?
In het boek volg je de prostituee Tequila Leila die al lange tijd in Istanbul woont en werkt. Ze is hiernaartoe gevlucht vanuit een klein, conservatief dorpje in Turkije. Ze is ontsnapt aan een gedwongen huwelijk. Daarna verliest ze na verloop van tijd het contact met haar familie. Je leert haar in het boek pas kennen op het moment dat ze is vermoord. Je leert haar kennen in de 10 minuten en 38 seconden voordat ze hersendood is, waarin ze terugdenkt aan haar leven. Zo lees je ook over haar vijf vrienden. Vrienden die zo belangrijk voor haar zijn in deze moeilijke en vijandige wereld. Maar wat moeten haar vrienden nu zonder haar? En hoe kunnen ze haar een eervol afscheid bieden, zonder dat Leila óók verdwijnt als een nummertje op de Begraafplaats der Vergetenen?
Misschien was niets de moeite waard om je zorgen over te maken in een stad waar alles voortdurend verschoof en oploste, en je nergens anders op kon vertrouwen dan op het huidige moment in de tijd, dat ook alweer voorbij was.
Het is een prachtig boek met personages die bij je binnenkomen en die je in je hart sluit. Ook geeft het boek hoop: mensen zijn zó sterk en kunnen zelfs in de donkerste situaties nog moed en kracht vinden. In die zin gaf het boek veel troost. Maar het verhaal laat ook zien dat veel mensen geen waardig leven is gegund. Het boek is een aanrader, een tranentrekker, een verhaal dat verteld móét worden, een verhaal vol mooie, wijze zinnen en nog zo veel meer dan dat. En dat alles in de prachtige schrijfstijl van Shafak. Ik heb het boek vol bewondering en ontroering gelezen!
‘Verdriet is als een zwaluw’, zei hij. ‘Op een dag word je wakker en denk je dat het weg is, maar het is alleen maar naar een andere plek getrokken om zich op te warmen. Vroeg of laat komt het terug en nestelt het zich weer in je hart.’
Wil je meer blogs lezen over inspirerende boeken? Lees dan gauw verder:
De eik was hier gaat over een eik van bijna 200 jaar oud die tussen twee snelwegen staat. Helemaal alleen, omringd door asfalt, files en haastende auto’s. De boom wordt wel regelmatig bezocht door een gaai waar hij een speciale band mee heeft. Ze praten over het leven, over filosofie en over de geschiedenis van de boom. Zo kom je als lezer ook meer te weten over deze bijzondere eik! Bijvoorbeeld dat hij vroeger nog niet midden in het asfalt stond, maar onderdeel was van een groot landgoed van het koninklijk huis.
Het boek is vooral heel erg lief geschreven. Echt een ode aan de traagheid van bomen! In dit boek gaat het niet over snelheid en iets binnen een bepaalde tijd bereiken. Het gaat over langzaam groeien en tevreden zijn met waar je bent. In het boek schuilen ook vele prachtige boodschappen en metaforen! En er zitten leuke kleine elementen in verwerkt. Zo hebben de gaai en de eik leuke koosnaampjes voor elkaar. De gaai noemt de eik bijvoorbeeld regelmatig ‘eikelmans’ of gewoon stomweg ‘eikel’. Verder zitten er mooie tussenstukjes in waarin het wortelkoor van zich laat horen: het netwerk van wortels onder de grond van bomen die met elkaar communiceren. Of dit koor in het echt kan communiceren ondanks dikke lagen asfalt weet ik alleen niet zo goed?!
Af en toe deed het boek me denken aan Het vloekhout van De Boose waarin je aan de hand van een stuk hout de geschiedenis ontdekt. Alleen was dit boek veel liever (misschien ook omdat het een jeugdboek is) en vol van mooie metaforen voor onthaasten en in het moment leven. Een aanrader voor iedereen, zowel jong als oud, die graag over een ode aan de boom wil lezen.
Meer lezen over mooie boeken? Deze recensies schreef ik eerder al:
Er zijn weinig schrijvers van wie ik alle boeken heb gelezen! En er zijn ook weinig schrijvers waarbij ik meteen enthousiast opspring als ik hoor dat ze een nieuw boek gaan uitgeven. Maar er is één schrijver bij wie ik dit allebei wel heb, namelijk bij Hanna Bervoets. Zij is dan ook met stip op één mijn favoriet. Waarom ik zo fan ben van Bervoets? Daar heb ik zo mijn redenen voor 😉 Namelijk:
Haar thema’s zijn uniek, origineel en maatschappelijk betrokken.
Haar schrijfstijl is prettig. Ze schrijft niet te moeilijk, maar ook zeker niet in clichés. Hierdoor vlieg ik door haar boeken heen, maar niet alleen “omdat je zo snel mogelijk het plot wil weten”.
Alle boeken hebben een maatschappelijke boodschap, maar die wordt altijd via een symbool of metafoor gebracht. Vaak wat abstract, maar ook weer niet zó abstract dat je het niet begrijpt.
Haar werk is gevarieerd, zowel in onderwerpen als in stijlen. Soms speelt ze met de tijd en soms juist met perspectieven. Zo verrast ieder boek weer!
Ivanov In dit boek volg je de student Felix die verwikkeld raakt in een bijzonder onderzoek. Een boek met een sterk plot én een goede link naar een waargebeurd experiment in het begin van de twintigste eeuw. Wanneer is een onderzoek ethisch verantwoord en wanneer gaat het te ver? Deze vraag speelt sterk in dit boek. Ivanov is het eerste boek dat ik van Bervoets heb gelezen. En door de grote ethische vraagstukken die een rol in het boek spelen, werd ik meteen fan van haar! Thema’s: ethiek, verhouding mens-dier, liefde, wetenschap
Een modern verlangen Deze verhalenbundel is het nieuwste boek van Bervoets. Er staan verhalen in over thema’s die te maken hebben met moderne verlangens en problemen. Een specifiek verhaal dat me aangreep gaat over ‘pits’ die je kunt boeken om weg te gaan van de aarde, omdat die onleefbaar zou worden. Hierin komen veel hedendaagse thema’s samen, zoals complotdenken en klimaatverandering. Van sommige verhalen vond ik de thema’s wat minder interessant, zoals een verhaal over een forum over cavia’s of over een ontvoerde baby. Maar het boek bleef altijd leuk om te lezen, juist door de afwisseling! Thema’s: verlangen, verandering, vluchten
Wat wij zagen Yes, dit jaar mocht Bervoets het boekenweekgeschenk schrijven! En het ging over een, voor mij, nieuw thema. Namelijk over het beroep content moderator. Dit is iemand die alle gerapporteerde berichten op sociale media moet beoordelen. Heel heftig beroep lijkt me dat! Soms was het ook wel wat vervelend om te lezen, omdat je omschrijvingen las van de gruwelijke filmpjes die voorbij komen. Maar dat deed me wel nog meer beseffen hoe vreselijk het moet zijn om dit werk te doen. Je volgt in het boek dan ook iemand die dit werk doet, Kayleigh. Naast haar werk krijg je ook meer te weten over haar en haar liefdesleven. Wat ik jammer vind aan haar personage, is dat ik niet altijd grip kreeg op hoe zij zich voelde. Maar het is een zeer geslaagd boekenweekgeschenk! Thema’s: trauma, liefde, sociale media
Alles wat er was Een groepje van acht mensen zit samen vast in een schoolgebouw met een kleine voorraad eten. Ze mogen niet naar buiten, omdat dit te gevaarlijk is. Maar niemand weet waarom! Je ziet hoe er na verloop van tijd steeds meer spanningen en conflicten ontstaan binnen de groep. Hoe lang houden ze het nog vol? Ik vind het een heel sterk boek, maar het verhaal was af en toe ook verwarrend. Het is niet-chronologisch geschreven en er gebeurt veel, zonder dat je precies weet wat er aan de hand is. Maar dit maakt het ook wel weer mysterieus en spannend. Een aanrader als je van apocalyptische boeken houdt! Thema’s: isolatie, psychose, apocalyps
Efter Wat als we later tot de conclusie komen dat verliefdheid een ziekte is die bestreden moet worden? Door een wereld te schetsen waarin we pillen krijgen tegen verliefdheid, heeft Bervoets naar mijn idee een héél goed thema te pakken. Het klinkt misschien niet als een realistische toekomst, maar ik vind het mooi hoe Bervoets een alternatieve wereld tot leven brengt. En dat alles met de tijd kan veranderen! Als je voor het eerst een boek van Bervoets wil lezen, raad ik je dit boek aan! Thema’s: liefde, ziekte
Lieve Céline Als je door de titel denkt dat dit boek over Céline Dion gaat, dan heb je deels gelijk 😉 De hoofdpersoon van dit boek is alleen niet Céline zelf, maar een van haar grote fans, Brooke. Een jonge vrouw uit Amsterdam-Noord. Je leest in dit boek ook de brieven van Brooke aan haar grote heldin. Het is een mooi boek over een thema dat je weinig tegenkomt in de literatuur: fandom. Interessant om in het perspectief te kruipen van mensen die zó fan zijn van een popster. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen, dus het is voor mij echt een inkijkje in een andere (denk)wereld. Verder is het boek heel vlot en goed geschreven, waardoor het ook een echte page turner is. Thema’s: fandom, familie, ontwikkeling
Fuzzie Fuzzie gaat over een pluizig balletje dat het bezit wordt van verschillende personages die last hebben van eenzaamheid of liefdesverdriet. Het pluizige balletje stelt kritische vragen over hun leven en helpt ze om anders te gaan leven. Fuzzie is niet mijn meest favoriete boek van Bervoets. Aan de ene kant vind ik het symbool van het pluizige balletje heel mooi, maar er miste voor mij een goed plot. Thema’s: liefdesverdriet, eenzaamheid, verslaving
Welkom in het rijk der zieken In dit boek volg je Clay, een jonge man die door Q-koorts chronisch ziek wordt. Vervolgens kom je als lezer terecht in twee werelden: de ‘echte’ wereld en het Rijk der zieken. Dit symbolische rijk vond ik een goede metaforische wereld, waarin vooral de gevoelens en worstelingen van een chronische ziekte uitgebeeld worden. Ondanks dat ik ook dit boek niet haar beste werk vind, is het interessant om te lezen over chronisch ziek zijn. Dat thema is tot nu toe nog niet goed vertegenwoordigd in de literatuur! Thema’s: (chronische) ziekte, vriendschap, eenzaamheid
Hebben jullie een favoriete schrijver of heb jij een schrijver van wie je elk nieuw boek wel wilt lezen? Zo ja, van wie zijn jullie een trouwe fan?
Nooit meer een blog missen? Meld je aan voor de updates via de mail. Geen spam, maar alleen een mailtje als ik iets nieuws post. 🙂
Je kunt me natuurlijk ook volgen op sociale media:
Confrontaties is een boek dat je raakt en je aan het denken zet over racisme en de wankele verhouding tussen dader en slachtoffer zijn. In het boek volg je de 16-jarige Salomé . Ze belandt in een jeugddetentiecentrum nadat ze twee klasgenoten ernstig heeft mishandeld. Hier moet ze haar weg vinden tussen omstreden psychiaters en medebewoners met veel bagage. Je volgt haar met al haar gedachtes, worstelingen en ontwikkelingen. Ook blik je terug op vroeger; op de pesterijen op school, haar reis naar Kameroen en hoe ze thuis was. Zo kom je ook meer te weten over haar zieke vader en haar band met haar oudere zus.
Ook lees je hoe Salomé haar hele leven al worstelt met racisme in het dorp waar ze opgroeit. Ze wordt gepest en moet de racistische opmerkingen aanhoren van haar buurman, oppas en klasgenoten. Je ziet hoe ze vervolgens onzichtbaar wil zijn, maar hierin niet kan slagen. Zelfs als ze veel spijbelt en regelmatig wegloopt, kan ze niet ontsnappen aan de confrontaties. Want voor haar kan in het kleine dorp iedere ontmoeting een confrontatie zijn.
Het delict waarvoor ze in de gevangenis belandt, is ontstaan vanuit pesterijen. Doordat je in de loop van het boek steeds meer over dit delict te weten komt, bouwt de spanning heel goed op! Maar daarnaast laat het je ook impliciet nadenken over spijt en schuld en de dader- en slachtofferrol. Salomé wil geen slachtoffer meer zijn en wordt dader. Maar is ze wel alleen een dader?
Ik heb geen spijt, dat is het. Ik heb geen spijt. Dat ik geen spijt heb en dat niemand het raar vindt dat ik hier zit is een kleed dat over de randen van de put wordt gelegd. Dat maakt het donker en dat donkere maakt me stil. Ik ben zo stil dat ik niet precies meer weet hoe diep ik zit.
De schrijfstijl van het boek is prachtig: poëtisch en vol met mooie hersenspinsels. Je volgt Salomés gedachtes en beweegt mee met haar gemoedstoestand. Wanneer ze boos is of wanneer er chaos in haar hoofd zit, zie je dit meteen terug in de zinsopbouw en woordkeuzes. En het boek leest als een trein! Het heeft mij ook heel erg geraakt: ik vond het pijnlijk om te lezen hoe iemand niet kan ontsnappen aan kleinere en grotere daden van racisme en hierdoor zo in de knel met zichzelf komt. Een aanrader voor iedereen die van maatschappelijk betrokken boeken houdt, maar liever fictie dan non-fictie leest.
Heb jij dit boek al gelezen? Zo ja, wat vond je ervan?
Meer recensies lezen? Ik schreef eerder over deze boeken een (korte) recensie:
De Kopenhagen trilogie bestaat uit drie delen: Kindertijd, Jeugd en Afhankelijkheid. Het is geschreven door Tove Ditlevsen en zij is ook de hoofdpersoon in deze trilogie. In het eerste deel is Tove nog jong en woont ze bij haar ouders. In de andere delen zie je hoe ze opgroeit, zelfstandig wordt en hoe ze zich ontwikkelt als schrijver. De boeken zijn sterk autobiografisch. Dit maakt ze intiem en aangrijpend. Zoals de titel van de trilogie al zegt, spelen de boeken zich af in het Deense Kopenhagen.
Kindertijd Tove groeit op in een arme buitenwijk van Kopenhagen. Ze heeft een afstandelijke relatie met haar moeder. Haar vader verdiept zich in sociaaldemocratische boeken, of ‘verboden’ boeken, zoals haar moeder ze noemt. Zelf verdwijnt Tove het liefst in het schrijven van gedichten. Bij haar leeftijdsgenoten valt ze wat buiten de groep. Hoewel haar kindertijd droevig is en ze zich hierin opgesloten voelt, ziet ze er nog meer tegenop om deze achter zich te laten. Wat komt er dan? Hoe kan ze ooit zichzelf onderhouden? Dit deel is zo prachtig. Je leest de gedichten die ze schrijft. En je ziet hoe ze in haar gedichten in een andere wereld leeft. Hierin heeft ze wél contact met jongens en heeft ze allemaal ‘stiekeme’ ontmoetingen. Haar broer noemt het liegen, maar ik vind het dromen. Na dit deel wist ik meteen dat ik de hele serie wilde lezen!
Je kunt niet aan je kindertijd ontsnappen, die hangt om je heen als een vieze stank. Je merkt het aan andere kinderen; elke kindertijd heeft zijn eigen geur. Je ruikt die van jezelf niet en bent soms bang dat die stank erger is dan die van iemand anders.
De serie neemt je helemaal mee in het leven van Tove. De afgelopen maand heb ik het gevoel gehad dat ik haar leerde kennen. Het is bijna alsof je een dagboek leest! Je volgt haar keuzes en denkt af en toe: “wat goed!” of “nee, doe dit nou niet!”. Het allerleukste was dat ik in deel drie iets las over haar kindertijd en dat het voelde alsof ik dat óók mee had gemaakt. Ik raakte helemaal vertrouwd met haar leven.
Het is een prachtige serie met een waanzinnig mooie schrijfstijl. Je ziet haar echt op een lawaaiige typemachine in het koude huis van een strenge hospita zitten zwoegen. De thema’s die voorbij komen zijn soms wel erg heftig (waarschuwing: er komt verslavingsproblematiek in voor) en de serie is rauw en zwaarmoedig. Maar het is bovenal een eerlijk en aangrijpend verhaal over haar leven. Een dikke aanrader!
Heb jij deze serie al gelezen? Zo ja, wat vond je ervan? Zo nee, denk je dat je de serie wilt lezen?
Meer inspiratie nodig voor mooie romans? Ik schreef eerder deze blogs met verschillende aanraders:
Esther Ouwehand, lijsttrekker van Partij voor de Dieren, wil met het boek Dieren kunnen de pest krijgen. En dan? laten zien dat we het over het voorkómen van pandemieën moeten hebben. Hoe zorgen we er voor dat er volgend jaar niet een nieuwe pandemie op ons te wachten staat? En terwijl politici alleen bezig zijn met nieuwe coronamaatregelen, legt Ouwehand het verband uit tussen hoe wij omgaan met de veehouderij en onze gezondheid.
Onze leiders lijken in hun comfortzone te zitten wanneer ze een enorme crisis bestrijden, maar raken volledig van slag als hen gevraagd wordt om nu na te denken over het voorkomen van toekomstige crises.
Het boek legt uit hoe zoönosen, zoals corona, vaker voorkomen door de bio-industrie. De miljoenen dieren die we houden zijn namelijk een kweekvijver voor dit soort virussen én voor de mutaties ervan. Ook zorgt minder biodiversiteit voor een grotere kans op dit soort ziektes. En terwijl de bio-industrie al jaren groeit, is de biodiversiteit aan het krimpen. Kortom, een perfecte broedplaats voor zoönosen. Ouwehand legt dit goed uit aan de hand van voorbeelden en feiten.
Wat mij pessimistisch maakte tijdens het lezen, is dat politici de problemen in de bio-industrie vaak niet aan durven te pakken. Wist je dat er in Nederland per minuut 1.200 dieren worden geslacht? Onze bio-industrie is uit de kluiten gewassen. We zijn het land met de hoogste veedichtheid ter wereld en het blijft maar groeien. De belangenverenigingen voor de landbouw en veehouderij krijgen toch vaak hun zin. Dat is deprimerend, want een krimp van de veestapel is echt nodig.
In de hele geschiedenis van de mensheid, zo hebben de filmmakers geteld, zijn in totaal 619 miljoen mensen gedood door oorlog. We doden hetzelfde aantal dieren elke drie dagen – en dan tellen we vissen en andere zeedieren nog niet eens mee.
Het boek is goed geschreven en leest vlot weg. Iedere bladzijde staat vol met boeiende informatie. Alles is ook goed onderbouwd. Veel feiten vind ik schokkend, maar het is goed dat ze genoemd worden. Ik vind dit dan ook een van de belangrijkste boeken die zijn geschreven tijdens deze crisis! Dit boek is een must read voor iedereen die meer wil weten over het verband tussen de Nederlandse bio-industrie en de gezondheidsrisico’s.
Boekenblog van een echte boekenliefhebber 