Veel mensen ervaren angst door het nieuws over klimaatverandering. Rapporten met beangstigende cijfers vliegen je om de oren. De angst dat het tij niet op tijd gekeerd kan worden wordt dan groot. Ik denk dan liever niet meer na over de verre toekomst.. Maar volgens dit boek is dat niet noodzakelijk. Niet omdat de cijfers niet ernstig zijn, maar omdat er manieren zijn om de hoop te herstellen. Door zelf weer te durven hopen, zie je sneller de grote beweging die al op gang is gezet om het klimaat te redden.   

Het boek vertelt over een programma met meerdere stappen. Deze stappen helpen je om actieve hoop te krijgen. Deze hoop laat je niet alleen dagdromen, maar zet je ook aan tot positieve actie. Iets wat de wereld hard nodig heeft. Een voorbeeld van een van de stappen is dat je weer dankbaarheid voelt voor de wereld. Vervolgens is er ook ruimte voor rouw om wat er verloren is. Maar ook het vormen van een gemeenschap en het visualiseren van een goede toekomst hoort bij het proces. Het boek las soms een beetje stroef, maar meestal werd er goed afgewisseld tussen theorie en voorbeelden.

Bij elke stap in het boek zitten verschillende oefeningen. Zo laat je de aarde een brief naar je schrijven met haar hulpvraag en schrijf je voor jezelf op waar je dankbaar voor bent en waar je kracht van krijgt. Zo kom je uit een negatieve spiraal.

Eerst was ik wat sceptisch over het boek. Het probleem is zo groot dat het zinloos voelt om het alleen maar te hebben over rouw, hoop en dankbaarheid. Maar tijdens het lezen van dit boek zag ik in dat ik mínder doe voor het klimaat wanneer ik pessimistisch ben. Ook ik val soms in een ‘het heeft toch geen zin’-gedachtegang. En daar probeert Joanna Macy je juist uit te halen! Het boek is dus echt een must voor iedereen die pessimistisch kijkt naar de toekomst, maar die zich wel in wil zetten voor een leefbare aarde.   

Lees jij weleens boeken over dit thema? Zo ja, welk boek raad jij aan?