Het boek The forest of wool and steel stond hoog op mijn verlanglijstje. Als dochter van een pianostemmer wilde ik dit boek sowieso lezen! Het boek gaat namelijk over een Japanse pianostemmer. Hij wijdt zijn hele leven aan het stemmen van piano’s. Sinds de eerste keer dat hij de klanken van de piano hoorde, wilde hij al pianostemmer worden. Voor een jongen ‘uit de bergen’ was dit geen logische keuze. Maar hij zet, ondanks de worstelingen, door! In het boek lees je over zijn uitdagingen en overwinningen. Dat is ook meteen de boodschap van het boek: blijf doorzetten, ook al is het zwaar. Qua stijl is het boek heel dromerig. Ook de hoofdpersoon blijft heel mysterieus.
If a piano can bring to light the beauty that has become invisible to us, and give it audible form, then it is a miraculous instrument and I thrill to be its lowly servant.
Persoonlijk moest ik er door de dromerige schrijfstijl heel erg inkomen. De schrijfstijl is bijzonder, maar leest niet makkelijk weg. Er zitten ook mooie metaforen in. Zo wordt de piano steeds sprookjesachtig vergeleken met de bomen uit het bos: wauw! Ik betwijfel wel of het boek een realistisch beeld geeft van het vak van een pianostemmer. Maar dat is denk ik ook niet het doel van dit verhaal 😉
Wil je meer lezen over boeken van Japanse schrijvers? Ik schreef er een speciale blogpost over. Die vind je hier.
Boekenblog van een echte boekenliefhebber 