Recensie: De buurjongen – Jan Siebelink

Een tijdje terug las ik met plezier het boek Knielen op een bed violen van Jan Siebelink. Pas later ontdekte ik dat dit boek heeft geleid tot een hele reeks. Zo zette ik Margje en De buurjongen dus ook braaf op mijn to read-lijst. De verhalen zijn goed te volgen als je ze niet alle drie of niet in de juiste volgorde leest. Zo las ik eerst De buurjongen voor ik in Margje begon.

4 manieren van dieper lezen
Mijn vorige blog ging over verdiepend lezen. De 4 manieren van dieper lezen heb ik zelf tijdens het lezen toegepast op De buurjongen. Ik neem je mee in wat ik tegenkwam in het boek!

Het boek De buurjongen gaat over Henk Wielheesen, de buurjongen van de familie Sievez. Henk is een dromer en heeft moeite met spreken. Aan het begin van het verhaal overlijdt zijn moeder en trekt er een stiefmoeder in. Deze vrouw verwaarloost en mishandelt Henk. Hij wordt gelukkig daarna opgevangen door de familie Sievez, die hij al langere tijd helpt in hun plantenkwekerij.

DE METAFOOR
In de boeken van Siebelink komen veel metaforen en symbolen uit de Bijbel en het geloof voor. Omdat ik zelf niet gelovig ben opgevoed ken ik soms niet alle symbolen. Toch probeer ik te zoeken naar betekenissen. Waarom heeft Henk bijvoorbeeld zoveel met hanen? Verwijst dit naar de haan die kraait na het verraad van Petrus? Dat zou interessant zijn. Henk wordt namelijk juist als onschuldig neergezet in het boek. Zou hij zich dan schuldig voelen of zou hij spijt hebben van iets? Dit zijn interessante vragen om over na te denken.

DE CONTEXT
Het verhaal speelt zich af in het begin van de 20ste eeuw, in Velp, een dorp in de buurt van Arnhem. In tegenstelling tot Knielen op een bed violen staat het geloof in het boek iets minder centraal. Maar sommige personages, zoals Henk, zijn wel erg gelovig.

De manier van leven staat ver af van hoe ik zelf ben opgevoed. Maar bepaalde gevoelens zijn toch herkenbaar. En ook het zoeken naar iets van houvast is iets wat iedereen wel kent. In dit boek vinden ze het in het geloof, maar dit kan voor iedereen anders zijn. Het boek laat ook zien hoe belangrijk goede communicatie en liefde is, zoals bij Ruben en Henk.

De thema’s die een grote rol spelen zijn afstand en rouw. Dit maakt het boek wel wat zwaarmoedig. Er wordt weinig gesproken over verlies.
De scènes over verwaarlozing vond ik ook heftig om te lezen, bijvoorbeeld wanneer hij wordt gedwongen om apart te eten van zijn vader en stiefmoeder.

Henk zag in de keuken het bord met bestek, liep door naar de kamer. ‘Nee, voor jou heb ik in de keuken gedekt. Je vraagt je af waarom? Je vader en ik zien elkaar zo weinig. Aan tafel willen we met z’n tweeën zijn. Je eet voortaan in de keuken, en vooraf.’

DE RECENSIES
Dankzij het lezen van recensies over Knielen op een bed violen ontdekte ik dat dit boek onderdeel van een sage is. Zo ben ik dus bij de andere twee delen uitgekomen.
Ook recensies van het boek De buurjongen zelf hebben me meer geleerd over het boek. Zo ontdekte ik dat veel personages zijn gebaseerd op het leven van Jan Siebelink zelf. Net als in de andere twee boeken. Het personage dat lijkt op zijn eigen vader is bijvoorbeeld Hans Sievez, de buurman die zich ontfermt over Henk. En ook Margje verwijst naar zijn eigen moeder.

DE VERTELWIJZE
Siebelink maakt mooie keuzes als het gaat om wat hij wel en niet vertelt. Dit heeft als effect dat je echt vanuit Henks ogen kijkt. Je begrijpt niet meer dan wat hij zelf begrijpt en sommige dingen kom je dus niet te weten. Waarom trekt Henk bijvoorbeeld de jurken aan van zijn overleden moeder en geniet hij hier zo van? Wat speelt er precies in het hoofd van zijn dochter Guusje? En wat doet Ruben precies met de dochter van Hans?  

Tot slot
Ik ben blij dat ik een volgend boek in de sage van Jan Siebelink heb gelezen. De zwaarmoedige sfeer in het boek raakte me en zorgde ervoor dat ik geboeid verder bleef lezen. Ik kan me voorstellen dat anderen hier op kunnen afhaken; het is zeker geen feelgood boek. Aan lezers die liever luchtigere boeken lezen, kan ik Margje dan nog het meest aanraden. De buurjongen is qua lengte en spanningsopbouw wel weer iets toegankelijker dan Knielen op een bed violen. Ik kan je de serie in ieder geval zeker aanraden! Maar wees wel voorbereid op wat melancholie 😉

Meer recensies lezen?