De Kopenhagen trilogie bestaat uit drie delen: Kindertijd, Jeugd en Afhankelijkheid. Het is geschreven door Tove Ditlevsen en zij is ook de hoofdpersoon in deze trilogie. In het eerste deel is Tove nog jong en woont ze bij haar ouders. In de andere delen zie je hoe ze opgroeit, zelfstandig wordt en hoe ze zich ontwikkelt als schrijver. De boeken zijn sterk autobiografisch. Dit maakt ze intiem en aangrijpend. Zoals de titel van de trilogie al zegt, spelen de boeken zich af in het Deense Kopenhagen.

Kindertijd
Tove groeit op in een arme buitenwijk van Kopenhagen. Ze heeft een afstandelijke relatie met haar moeder. Haar vader verdiept zich in sociaaldemocratische boeken, of ‘verboden’ boeken, zoals haar moeder ze noemt. Zelf verdwijnt Tove het liefst in het schrijven van gedichten. Bij haar leeftijdsgenoten valt ze wat buiten de groep. Hoewel haar kindertijd droevig is en ze zich hierin opgesloten voelt, ziet ze er nog meer tegenop om deze achter zich te laten. Wat komt er dan? Hoe kan ze ooit zichzelf onderhouden?
Dit deel is zo prachtig. Je leest de gedichten die ze schrijft. En je ziet hoe ze in haar gedichten in een andere wereld leeft. Hierin heeft ze wél contact met jongens en heeft ze allemaal ‘stiekeme’ ontmoetingen. Haar broer noemt het liegen, maar ik vind het dromen. Na dit deel wist ik meteen dat ik de hele serie wilde lezen!

Je kunt niet aan je kindertijd ontsnappen, die hangt om je heen als een vieze stank. Je merkt het aan andere kinderen; elke kindertijd heeft zijn eigen geur. Je ruikt die van jezelf niet en bent soms bang dat die stank erger is dan die van iemand anders.

De serie neemt je helemaal mee in het leven van Tove. De afgelopen maand heb ik het gevoel gehad dat ik haar leerde kennen. Het is bijna alsof je een dagboek leest! Je volgt haar keuzes en denkt af en toe: “wat goed!” of “nee, doe dit nou niet!”. Het allerleukste was dat ik in deel drie iets las over haar kindertijd en dat het voelde alsof ik dat óók mee had gemaakt. Ik raakte helemaal vertrouwd met haar leven.

Het is een prachtige serie met een waanzinnig mooie schrijfstijl. Je ziet haar echt op een lawaaiige typemachine in het koude huis van een strenge hospita zitten zwoegen.
De thema’s die voorbij komen zijn soms wel erg heftig (waarschuwing: er komt verslavingsproblematiek in voor) en de serie is rauw en zwaarmoedig. Maar het is bovenal een eerlijk en aangrijpend verhaal over haar leven. Een dikke aanrader!

Heb jij deze serie al gelezen? Zo ja, wat vond je ervan? Zo nee, denk je dat je de serie wilt lezen?

Meer inspiratie nodig voor mooie romans? Ik schreef eerder deze blogs met verschillende aanraders:

• Over twee boeken van Isabel Allende
• Twee romans waarin het klimaat een grote rol speelt
• Recensie over Little Women van Louisa May Alcott

Geen volgende blogs meer missen? Je kunt mij volgen via sociale media of via de mail (geen spam, alleen updates):

• Facebook
• Instagram